|
Nerede okuduğumu şimdi hatırlamıyorum ama, birkaç sene
önce okuduğum bir gazete köşe yazısıydı sanırım:
Bundan sanıyorum 5-6 yıl önce Seattle Özel
Olimpiyatlarında engelliler için bir yarış düzenleniyor.
Orada 8-10 yaş grubu çocuk zihinsel engelliler de 100
metre koşu dalında yarışıyor. Yarış başlıyor. Engelli
çocuklar tüm gayretleriyle koşuyu birinci olarak
tamamlamak için elinden geleni yapıyor. Yarışın
ortalarında iken en gerideki çocuğun ayağı tökezleyip
düşüyor; ne kadar uğraştıysa da kendi başına yardım
olmaksızın kalkamıyor ve ağlamaya başlıyor. Bu sırada
yarışçı çocuklardan biri bu durumu görüp hiç
duraksamadan geriye dönüp belki de daha önce yüzünü bile
görmediği bu çocuğa yardım etmek için yarışı bırakıp
yanına gidiyor. Biraz sonra yarışan diğer çocuklar da
durumu fark ediyorlar ve tümü birden yarışı bırakıp yere
düşen arkadaşlarına yardıma gidiyorlar. İçlerinden down
sendromlu bir kız eğilip çocuğun yanağına bir öpücük
konduruyor ve “Bu, onun daha iyi hissetmesini sağlar”
diyor. Sonra onu yerden kaldırıyorlar, koluna giriyorlar
ve yavaş yavaş kol kola yürüyerek hepsi birden aynı anda
bitiş çizgisini geçiyorlar… Olimpiyat stadında önce
büyük bir sessizlik oluyor… Sonra bir alkış tufanı… Ve
stadı dolduran on binlerce insan ayağa kalkıp ağlayarak,
boğazları düğüm düğüm dakikalarca bu çocuk yüreklerini
alkışlıyorlar…
O gün orada bulunan herkesin hâlâ bu öyküyü anlattığı
söyleniyor.
Ben bu yazıyı yazarken boğazım düğüm düğüm oldu yine:
Üzülüyorum:
ÇÜNKÜ O ANDA O STADYUMDA OLUP, OLANLARI İZLEMEK İÇİN
NELER VERMEZDİM...
Seviniyorum:
BİZE İNSANLIK DERSİ VEREBİLECEK ÇOCUKLARIMIZ VAR...
İşte bu yüzden büyüklerin spor (özellikle futbol)
rekabetini sevmiyor ve takım tutmuyorum. İşte bu yüzden
bir futbol karşılaşmasından sonra bir maganda kurşunuyla
çocuklarımızın ölmesini hazmedemiyorum...
ÇOCUKLAR, SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM... BİZE HÂLÂ
ÖĞRETECEĞİNİZ O KADAR ÇOK ŞEY VAR Kİ...
BEN KENDİ ADIMA, SİZLERDEN SÜREKLİ DERS ALMAYA
ÇALIŞIYORUM...
İzninizle çocuklar;
Bana tekrar insanlığı, sevgiyi, kardeşliği
hatırlattığınız şu anda kocaman yüreklerinizle
ıslattığınız gözyaşlarımı yıkamaya gidiyorum... |
