|
Boyu ancak dizime kadar geliyordu. Kafasını yukarıya
kaldırdı ve annesine: "Anne bak, yazıyı üç boyutlu
yazmışlar!" dedi. Kafamı kaldırdım ve yıllardır
çalıştığım iş yerindeki asansörün tavanında bulunan
yazıya baktım. Benim bulunduğum yükseklikten üç boyutlu
şekilde göremiyordum. O yazıyı üç boyutlu görebilmek
için başka bir bakış açısı gerekiyordu. Bu yüzden
sevimli çocuk ve annesi benden önce asansörden indikleri
ve asansörde benden başka kimse kalmadığı anda hemen
yere çöküp, bakış açımı çocuğunkiyle aynı yaptım ve
yukarıya baktım. Evet, yıllardır oradaymış ama üç
boyutlu görebilmek için eğilmem, yere çömelmem, ancak
bir çocuğun gözleri hizasında etkisi olabilecek bir
bakış açısı yakalamam gerekiyormuş. Teşekkürler çocuk...
Bazı şeyleri görebilmek için daha da geri çekilmek ve
belki de eğilmek lâzım geldiğini öğrettiğin için... |
