|
Hiç ağlamadığım gibi ağlayacağım yarın: Sarsıla
sarsıla... Titreye titreye... Bir çağlayan gibi
boşaltacağım bedenimdeki tüm gözyaşlarını... İçimdeki
sıkıntıyı çıldırtacağım... Yıllardır biriktirdiğim
sessiz çığlıklarıma kocaman sesli yankılar takacağım...
Sevinçlerimi bile acılarımla gölgelediğim ve
mutluluklarım sanarak hüzünlerime güldüğüm yıllar
paramparça olacak avuçlarımda yarın... Sonuçlanmamış
umutlarımı tekmeleyip herkesin bana göstermeye çalıştığı
gerçeklere açacağım gözlerimi... Yağmurlar yağdıracağım
gözyaşlarımla yüreğimdeki yangınlara... İlk defa bunu
yaparken gizlenmeyeceğim gecenin içine: Çığlıklarımı
gündüzler duyacak...
Ağlamaması öğretilmiş bir erkekten beklenmeyecek şekilde
ağlayacağım yarın... Yıllardır herkese bakıp kendimi
yaşamamışlığım düğümlenecek boğazıma... O düğümü
çözeceğim artık benim olmayan umutlarımı gelin edip...
Geleceğe bakacağım yarın... Annem gelecek yanıma, babam
sonra... Tüm umutlarım, sevdalarım... Hoşgörülerim
titreyip kum gibi dağılacak gerçekliğin sokaklarına...
Bende artık izi bile kalmayacak kocaman yürek
çırpınışlarını başka yürekler kapacak belki de...
Sevdalar nasılsa yok artık... Annem gelecek yanıma,
babam da...
"Ağlama," deyip başımı okşayacaklar geçmişteki gibi...
Ama ben ağlayacağım... Ağlayacağım... Çünkü ilk defa
kendimi bir aynada göreceğim: Olanca çıplaklığımla ve
geriye dönemeyeceğimi bilerek...
Yarın ağlayacağım... |
