İÇİMDEKİ ŞEHİR

gecenin kalbindeydim
zamanın ötesinde
bir şehir uyuyordu
beynimin köşesinde.

mümkün değildi bilmek
geçmişini yerini
belki varlığı şehrin
insanlıktan önceydi.

ve aniden şehirde
gökyüzü yere indi
kadim yıldızlar gelip
yeryüzüne dizildi.

bir loş kapı açıldı
sessizce ve derinden
ışık değil karanlık
sızdı şehrin içinden.

kapıda bekliyordu
adı-sanı olmayan
tuhaf bir şekli vardı
düşünceye sığmayan.

gözleri yoktu ama
görüyordu bakmadan
zamanı büküyordu
şehri uyandırmadan.

bir kitap verdi bana
cildi insan teninden
sayfaları titrerken
tutup çekti elimden.

yankılandı her sözcük
çığlık çığlık beynimde
yitip gitti aniden
korkular yüreğimde.

ve sonra veda etti
adı-sanı olmayan
tekrar geldiği gibi
geçip gitti kapıdan.

şimdi her gece suskun
düşünürken bu şehri
fısıldıyor gölgeler
bana tüm isimleri.

ve biliyorum artık
gerçeklik nasıl nerde
anlıyorum o şehir
içimdeki bir perde.

ve ben o günden beri
kapıyı bekliyorum
adı-sanı olmayan
gelecek biliyorum.

elimden tutup beni
gezdirecek şehirde
buradan kaybolurken
doğacağım o yerde.

ve yıldızlar yeniden
yerlere saçılacak
şehirdeki o kapı
yeniden açılacak.

biliyorum bir gece
gök yine yarılacak
içimdeki o şehir
gerçeğe kavuşacak.

adı-sanı olmayan
ellerimden tutacak
içimde çığlıklarla
düşlerim uyanacak...

"ANA SAYFA"YA GİT