|
Hayatımda izlediğim en keyifli filmlerden biri. Zamanın
nasıl geçtiğini anlamadım, her anından zevk aldım.
Espriler, göndermeler, filmdeki ironik yapı ve saflığa
giydirilmiş kurnazlık (ya da kurnazlığa giydirilmiş
saflık) hoşuma gitti. Son sahnesi ise beni biraz
duygulandırdı.
Bugüne kadar izlediğimiz alışılagelmiş "Nazi - Yahudi"
temalı filmlerden biraz daha farklı. Bu yüzden farklı
bir anlayış ve seyir zevki sunuyor.
Filmde (birçok sevdiğim diyalog yanında) en sevdiğim
diyalog şu oldu:
- Schlomo, nasıl oldu da deli oldun?
- Tesadüfen! Haham olmak istemiştim, ama pozisyon
doluydu. Sonra baktım ki delilik boşta, başkası
olacağına, ben olayım dedim.
- Kendini yalnız hissetmiyor musun?
- Hayır! Etrafta yeterince deli var. |
