|
1920 yılında çekilmiş, görüntü kalitesi fena olmayan bir
film. Gerçi yönetmen Ernst Lubitsch, bu filmde biraz
karmaşık/dağınık bir kurgu kullanmış ve daha derli-toplu
bir kurguyla daha iyi bir anlatım tarzı yakalanabileceği
hemen göze çarpıyor ancak bu, filmin seyir zevkini
bozmuyor. Filmde Ernst Lubitsch'i de kambur rolünde
görüyoruz. Film, bir pandomimden uyarlanmış 6 bölümlük
oryantal bir dram. Ancak tiyatral yaklaşımı yanında,
aşk, romantizm, kara film hatta (yer yer) komedinin
örneklerine de bolca rastlamak mümkün.
Filmde neredeyse her üç beş karede bir, en çok dikkatimi
çeken şey; Ernst Lubitsch'in her şeye alaycı bir şekilde
yaklaşması oldu. Hatta bazı sahnelerde bu alaycılık o
kadar ileri gitmiş ki, neredeyse abartılı biçimde bir
dalga geçmenin olduğu söylenebilir.
Yönetmenin en iyi filmi olmamakla (ve zayıf bir film
sayılmakla) birlikte; 1920'li yılların film tekniğini
görmek, yönetmenin anlayışını kavramak ve hoşça vakit
geçirmek için izlenebilecek bir film. Film her ne kadar
filmin ana karakteri olması gereken "Sumurun" adlı bir
harem kadınının adını taşıyorsa da, filmin onun
etrafında döndüğü pek söylenemez. Hatta filmdeki dansçı
kızın daha etkili, uzun ve öyküsü olan bir rolü var.
(Dansçı kızı, sessiz dönemin en ünlü yıldızlarından Pola
Negri'nin canlandırması da bunda etkili olabilir.) Bu
açıdan bakıldığında filmin biraz dağınık olduğunu ve
çeşitli parçaların bir hikâye içinde toplandığını
söylemek mümkün. Yine bu tarz eski filmlerde gördüğümüz
uzak ve geniş plan çekimler yerine, yakın çekimlere yer
verilmiş ve bu vesileyle oyuncuların yüz ifadelerini
kullanıp, duygularını yansıtabilmelerine fırsat
verilmiş.
NOT: Gerçi filmde kötü bir makyajla yaşlı kadını
canlandırmış ancak bence, filmdeki en güzel kadın, yaşlı
kadın rolünü oynayan Margarete Kupfer. Yakın plan
çekimlerde açıkça görüleceği üzere gözlerinin güzelliği
ve gençliği ortaya çıkıyor. |
