gitarisyen

Aşk şarkıları söylemeyi bıraktığımız gün

her şeyimizi yitirdik biz. İşte o yüzden

hep aşk şarkıları söylüyorum.

Yıllar önce izlediğim Raj Kapoor'un "Avare" filminden bu yana Hindistan sinemasının teknik, tema, görüntü, kamera kullanımı, yorum, oyuncular ve doğal oyunculuklar açısından daha da ileriye gittiğini görmek çok sevindirici. Udaan'ın bu açılardan beklentilerimi karşılayan bir film olduğunu söyleyebilirim. Filmin imdb puanı 8.2 ve bu puanı hak ettiğini düşünüyorum. Konu belki klasik ancak konunun işlenişi, senaryonun sıcaklığı ve oyuncuların hemen hepsinin güçlü kişiliği "biraz bakayım" diye başına oturduğum filmin tamamını bir solukta bitirmeme neden oldu. Bazı filmler dikkatle izlenir, bazı filmler yaşanır, bazı filmler de sırf eğlence olsun ve hoşça vakit geçirtsin diye seyredilir. İşte Udaan da -bana göre- filmi izlerken olayları gerçekten yaşadığınız bir eser. Bunda oyuncuların oynadıkları role fazlasıyla bürünmelerinin ve neredeyse sanki doğal hâllerini yansıtıyormuş gibi davranmalarının büyük payı var elbette. Özellikle karakterlerin yakın çekimlerdeki jest ve mimiklerinden yansıtılan psikolojik tahlilleri ilgi çekici buldum. Duygusal olma iddiasıyla yola çıkmayan ancak yerinde ve dozunda duygusallık barındıran bir film Udaan. Üstelik istense böyle bir konudan insanları acınacak hâle sokacak kadar dram üretilebilecek böyle bir filmin neredeyse tamamına hakim olan espri duygusu ve mizah anlayışı, filmin yara almadan ve rahatlıkla izlenmesine yol açıyor. Filme yönelteceğim olumsuz eleştirilerden biriyse -ara ara yer vermekle birlikte- yönetmenin arka planda Hindistan kültürünü yansıtmayı ihmal etmiş olması. Elbette film belki bunu amaçlamıyor ancak, bu film konusu ve mekânları itibariyle bunu yapmaya o kadar müsait ki; bunun filme yedirilmemiş olması bir eksiklik olarak göze çarpıyor. Oyunculara gelince; Ronit Roy otoriter baba rolünde, Ram Kapoor amca rolünde, Aayan Boradia da Arjun rolünde çok başarılı. Filmin baş rol oyuncusu Rohan'ı canlandıran Rajat Barmecha ise oyunculuğunun yanında o kendine özgü gülümsemesiyle gönlümü fethetti. Filmde birkaç yerde gördüğümüz bu gülümseme filmin sonunda izleyicilere bir hediye gibi sunuluyor ve filmin finalinde bu kareyle birlikte insanın içinde bir mutluluk duygusu kalıyor. Amit Trivedi'nin müziklerini üstlendiği filmin melodileri de güzel ve akılda kalıcı. Özellikle filmin 110'uncu dakikasından itibaren başlayan parçayı filmin ruhunu yansıtması bakımından çok başarılı buldum. Sonuç olarak Udaan; izlerken her karaktere hem hak verip hem de aynı karakterleri suçlayabileceğiniz, konusu güzel işlenmiş, olay örgüsü iyi kurulmuş, karakter tahlilleri başarılı yapılmış ve mükellef bir kahvaltıdan aldığım zevkin aynısını bana verebilmiş olan bir film. Elbette başarılı çekilmiş duygusal filmlerden diğerlerinden daha fazla hoşlanıyor olmamım filmi beğenmemde de büyük payı olabilir. Bu yüzden bu yorumların tümü bana göre ve kişiseldir. Ancak yine de filme bir şans vererek izleyecek olanların filmi değişik açılardan beğenebileceğini ve filmden keyif alabileceğini düşünüyorum.